Bas Molenaar (L) en Roelof Krijgsman (R) in gezelschap bezoekers van de opening

Ons tweede gehouden interview met één van de eerste en belangrijkste sponsors van het kinderziekenhuis project, uiteraard zijn al onze sponsors belangrijk ter voorkoming van misverstanden! EGM Architecten heeft het ontwerp gemaakt, zowel ex-als interieur van het schitterende kinderziekenhuis.

Iets over de historie van EGM

De roots van EGM liggen in 1931 met de architectenbureaus van Gerrit Gerritse in Dordrecht en Joost Boks in Rotterdam. Nadat beide bureaus in de jaren 50 en 60 onder leiding van respectievelijk Gerard Gerritse in Dordrecht en Wout Eijkelenboom en Bram Middelhoek in Rotterdam zich ontwikkelden tot professionele architectenbureaus, vond in de jaren 70 de fusie plaats. Kennis van de zorgsector en het onderkennen van het belang van de opdrachtgever kwamen samen met creativiteit en ambitie.

Inmiddels zijn de drie foundingfathers niet meer in het bureau en wordt het bureau geleid door een groep van 10 partners met onderling verschillende leeftijden, specialismen en vakgebieden maar met een gemeenschappelijke visie,

Het bureau heeft een omvang van 230 medewerkers, waaronder natuurlijk een groot aantal architecten maar ook bouwkundigen, tekenaars, adviseurs, opzichters en stafmedewerkers. Het ligt in de verwachting dat de vestiging in Rotterdam in de loop van volgend jaar wordt samengevoegd met Dordrecht, zodat voor het eerst in de lange historie vanuit een vestiging wordt gewerkt..

De visie van EGM ten aanzien van maatschappelijk verantwoord ondernemen

Een groot deel van het werk van EGM architecten bevindt zich in de zorgsector, waardoor ons werk direct in een maatschappelijke context kan worden geplaatst. Onze ontwerpen moeten niet alleen mooi zijn, ze moeten bruikbaar en relevant voor de gebruikers zijn. Daarnaast speelt voor ons al sinds de oliecrisis van ’73 energiezuinigbouwen een grote rol. Wat vroeger duurzaam bouwen heette wordt nu als CO2-neutraal of cradle-to-cadle verkocht. Zonder dit als label aan onze gebouwen te willen hangen, proberen we in elk plan zoveel mogelijk onze kennis op het gebied van Gezond Bouwen in te brengen, zonder dat dit tot geitenwollensokkenarchitectuur leidt.

Het maatschappelijk verantwoord ondernemen is daarmee impliciet ingebakken, maar niet ten koste van alles. Bij een onderneming moet de schoorsteen nu eenmaal een beetje blijven roken.

Het waarom en de invulling van de betrokkenheid van EGM bij het ziekenhuisproject in Peru

Naast het feit dat er financiële ruimte was om iets extra te doen anders dan een gift aan deze of gene NGO, is Bas en daarna de rest gevallen voor de charme en geloofwaardigheid van Marjan. Van meet af aan leek het project te gaan lukken ook al was er nog geen geld laat staan grond en wachten we nu nog op de houten kozijnen. De halve opening is geweest en eind dit jaar volgt de rest. Deze slagvaardigheid werkt zeer motiverend voor de mensen die er hier bij EGM aan werken en hebben gewerkt. Voor de jonkies was het een mooie kans om in een ultieme korte lijnen proces te laten zien wat ze kunnen. Voor mij (Roelof) was het de invulling van een lang gekoesterde wens om iets van mijn kennis / kunde in te zetten voor “de rest van de wereld”, zonder dat ik daarvoor met een groot hart in de woestijn moest gaan rondwandelen. Dat er veel mensen aan hebben gewerkt die nu al weer weg zijn zegt niets oer het project in Peru, de meesten zijn nog steeds betrokken.

De belangrijkheid of onbelangrijkheid van een draagvlak bij het personeel van EGM en zo ja, hoe?

Over het algemeen is de morele support hoog, wat de mensen die er (nog) aan werken motiveert om vooral door te gaan. Wel moet gezegd dat er niet veel mensen tijd voor vrij willen maken in de avonduren. Dan is het toch veel gevraagd om na een lange werkdag door te gaan met nog meer werk aan de andere kant van de wereld. Ik vind dat begrijpelijk en kan daarom des te meer die paar mensen waarderen die wel iets extra doen. In het bijzonder Jessica die op eigen titel doorwerkt.

Is de externe communicatie naar jullie klanten belangrijk voor dit soort projecten?

Ja, we maken een boekje over dit werk (proces en resultaat) om te laten zien wat we belangrijk vinden. Echter ik hoop dat het niet overkomt als “kijk ons eens!”. In dergelijke verplichte bewondering heb ik niet zoveel interesse. Echter het laten zien wat in Arequipa gebeurt en daarover vertellen aan mensen die het boekje krijgen lijkt mij wel heel leuk. Het laat vooral zien dat we naast enorme ziekenhuizen als het Jeroen Bosch of het Erasmus ook “op de kleintjes letten”

Voor mij (Bas) waren de reacties van vakbroeders en beleidsmakers op internationale congressen waar ik de Arequipa plannen heb gepresenteerd hartverwarmend. De thema’s kleinschaligheid, gebruik maken van lokale kennis en de drijfveer om gewoon een plezierig functioneel gebouw te ontwerpen zijn herkenbaar en moeiteloos te projecteren op hoe gezondheidszorg ook zou kunnen.

en last but not least wat jezelf nog kwijt zou willen

We zijn vooral erg trots op wat er (tot nu toe) staat. Het gebouw is een mooie combinatie van Hollandse funcionaliteit en moderniteit met Peruaanse materialen en bouwtechnieken. De mensen waaronder jij die we leren kennen via het project zijn over het algemeen de moeite waard. Wie weet leidt het tot nog meer projecten in Zuid Amerika! (maar je moet ook realistisch blijven).

We verheugen ons op de volgende opening.

Roelof en Bas

Bas Molenaar (L) en Roelof Krijgsman (R) in gezelschap bezoekers van de opening

Our second held interview with one of the sponsors of the Children Hospital project, Bas Molenaar and Roelof Krijgsman, directors/partners EGM Architecten. One of the most important and first sponsors of this project, of course all sponsors are important to us!. They designed a beautiful children hospital from both the exterior and interior.

Background to EGM

EGM’s roots go back to 1931, to the architects Gerrit Gerritse in Dordrecht and Joost Boks in Rotterdam. Both architectural firms developed into highly professional firms in the 1950s and 60s under the leadership of Gerrit Gerritse in Dordrecht and Wout Eijkelenboom and Bram Middelhoek in Rotterdam respectively. In the 1970s the companies merged. This meant that knowledge of the care sector and the recognition of the importance of the client was melted together with creativity and ambition. The founding fathers are no longer with the firm. Currently the company is directed by 10 partners, with diverging ages, specialisms and orientation, but with a single vision. The company employs 230 people, among whom logically a large number of architects, but also civil engineers, designers, advisors, supervisors and support staff. The company expects to merge the offices in Rotterdam and Dordrecht during 2010, so that for the first time all people will work from a single location.

EGM’s vision with respect to socially responsible entrepreneurship

A large part of the work EGM undertakes is within the care sector. Hence the work is immediately socially relevant. Our designs should not only be attractive, they should also be practical and relevant to the users. Furthermore, since the oil crisis of 1973, we have been paying special attention to construction in an energy efficient way. What used to be called durable is now sold as CO2 neutral or cradle to cadle. Without applying this to our buildings, we try to apply as much as possible of our knowledge with respect to healthy constructing. We avoid that this derails into flower power architecture. Socially responsible entrepreneurship is therewith automatically engrained, though it is not overriding and at the expense of everything else. In the end, the company needs to be profitable too.

Why and how is EGM involved with PAZ-Holandesa

Apart from the fact that we had financial room to do something more than just provide a check to some NGO, Bas first and then the rest of the team fell for Marjan’s charm and credibility. From the outset, the project was clear to succeed, even though there was neither money nor terrain and we’re still waiting for the wooden frames. The initial opening has taken place and end this year the rest will follow. This capacity to act is highly motivating for the people at EGM who have been working on the project all this time. For the young ones, it has been a perfect opportunity to show their capabilities in a project with extremely short lines. For me, Roelof, it was the embodiment of a longstanding wish to do something with my knowledge for the benefit of the “bigger world”, without me needing to backpack through the dessert for it. A number of people that have worked on the project, have already left EGM, but most of them are still involved with the project.

The (un)importance of support among EGM staff, and if so, how?

Generally, moral support is strong. That motivates the people still working on the project to continue doing so. It should be added though that not many people are willing to sacrifice evening hours. It is asking for a lot after a long working day to continue with more work for a place on the other side of the world. I understand that and therefore appreciate the more those that do something extra. This applies in particular to Jessica, who works for her own account on the project.

Is external communication important for this sort of project?

Yes, we are preparing a booklet about this project (both process and result), in order to show what we consider important. However, we do not want this to be seen as “Hey, look at us”. We are not interested in that sort of appreciation. Showing what is happening in Arequipa and telling about it to people by means of the booklet is what I think is very nice. It shows specifically that apart from very large complexes such as the Jeroen Bosch hospital or the Erasmus, we also pay attention to small projects.

For me, Bas, the reactions of fellow architects and policymakers at international congresses where I presented the Arequipa plans, were heartwarming. Themes such as small scale, using local knowledge and the simple motivation of designing a functional building are recognizable. They lend themselves for a flawless projection as to how health care could also be done.

And last but not least, what else would you like to say

We are first and foremost very proud of what has been accomplished and realized so far. The building is a beautiful combination of Dutch functionality and modernity combined with Peruvian materials and building techniques. The people we have met through this project, among which yourself, have generally been very worthwhile. Who knows, we may even do more projects in South America, although we need to remain realistic.

We look very much forward to the next opening.

Roelof and Bas.